Boogschieten in de geschiedenis
Er zijn pre-historische sporen die er op wijzen dat de mens al ruim 70.000 jaar aan boogschieten doet. We weten in ieder geval zeker dat bogen 10.000 jaar in gebruik zijn.
In de Klassieke Oudheid was de boog ook terug te vinden in de cultuur. Odysseus wint zijn Penepole terug na de Trojaanse oorlog omdat hij als enige zijn zware boog kan spannen. Als godin van de jacht werd Diana vaak met een boog afgebeeld. En uiteraard zijn de liefdespijlen van Cupido nog tot vandaag bekend.
In de Middeleeuwen speelde de boog een prominente rol. Uitgerust met recurve bogen en gezeten op hun wendbare paarden veroverden de Mongolen het grootste aaneensluitende rijk uit de geschiedenis. In West-Europa wisten bewegelijke Engelse boogschutters met longbows Franse ridders te verslaan in de slagen van Crécy, Poitiers en Azincourt. Ze bereikten dit verbluffende resultaat onder andere omdat boogschieten de enige toegestane sport in Engeland was.
In de vroegmoderne periode raakte de handboog uit gebruik door de opkomst van vuurwapens. Boogschieten bleef wel in gebruik als recreatieve activiteit.
In 1676 werd in Schotland de The Royal Company of Archers opgericht, de oudste nog actief zijnde boogschietclub.
In de 19de eeuw kende boogschieten een ware revival. De herontdekking van legendes zoals die rond Robin Hood en de verhalen rond de held Ivanhoe droegen hiertoe bij. Dit leidde er dan ook toe om boogschieten als sport te standaardiseren.
Boogschieten werd als Olympische sport voor mannen geïntroduceerd op Spelen van Parijs in 1900. In 1904 mochten vrouwen voor het eerst aantreden aan de Olympische schietlijn. Na de Spelen in Antwerpen verdween boogschieten van het Olympische toneel.
Boogschieten maakte haar come-back op de Olympische Spelen van München van 1972 in de vorm van een dubbele FITA. Sindsdien weten vooral Koreaanse schutters hoog te scoren op dit niveau.
In 1988 werd het teamschieten aan de Olympische kalender toegevoegd.
Boogschieten in Leuven
De club heeft al een lange geschiedenis. De eerste aanwijzingen van het bestaan van onze club kunnen we traceren tot 1837. De naam van de club verwijst naar de nu niet meer bestaande herberg La Bergère (De Herderin)
De Herderin werd opgericht in 1845 en de titel “Koninklijke Maatschappij” werd in 1955 aan de vereniging toegekend. Vandaar is sinds 1955 de volledige naam “Koninklijke Handboogmaatschappij De Herderin” of verkort: “K.H.M. De Herderin“. De drielettercode van De Herderin is HEL van De HErderin Leuven.
Door de jaren heen
Het eerste lokaal bevond zich ergens in de buurt van het stadhuis van Leuven. Daar werden ook de eerste schietingen georganiseerd. Zo waren er toen de jaarlijkse Leuvenkermisschieting, het kampioenschap van Leuven en de Gildenschietingen. Een keer per jaar werd er een koningsschieting gehouden met het bekende ganzenfeest achteraf. Al deze activiteiten werden zelfs in oorlogsjaren ingericht en ook toen waren er een behoorlijk aantal deelnemers.
Later verhuisde De Herderin naar de Diestsestraat bij café Esperance. Daarna ging het naar de Oude Baan in Korbeek-Lo. In de jaren ’70 werd er zelfs een kampioenschap tussen Leuven, Brussel en Tienen ingericht midden in Leuven, op het Ladeuzeplein.
Enkele jaren later zou De Herderin nog maar eens verhuizen, ditmaal naar het Zwembad van Leuven. Uiteindelijk is de club terecht gekomen in de sporthal van Wilsele.
De KHM Herderin nu
De laatste jaren vindt de jeugd meer en meer de weg naar deze aangename maar niet te onderschatten en zeer technische sport. Onze leden hebben leeftijden tussen 11 en 75 jaar.
De club biedt plaats aan zowel de recreatieve schutter als aan de competitieve schutter en houdt de traditionele waarden van deze sport in ere door het organiseren van een jaarlijkse Willem Tell schieting, koningsschieting, carnavalsschieting, pakjesschieting en Paasschieting, naast de officiële wedstrijden.